ทุกวันนี้ PLC สามารถรับสัญญาณตัวเข้ารหัสและเซ็นเซอร์ได้โดยไม่ต้องมีแอมพลิฟายเออร์ แล้ว "แหล่งที่มา" และ "เดรน" จะสนุกขนาดไหน? เฉพาะเอาต์พุตของ PLC เท่านั้นที่จะมีแนวคิดเรื่อง "แหล่งที่มา" และ "การรั่วไหล"

ในความเป็นจริง ยกเว้น PLC ของญี่ปุ่น PLC อื่นๆ ไม่จำเป็นต้องใช้ตัวย่อ เช่น "source" และ "drain" แต่สามารถใช้ PNP และ NPN ได้โดยตรง

PNP เป็นสายสาธารณะแรงดันต่ำ และ NPN เป็นสายสาธารณะไฟฟ้าแรงสูง ตราบใดที่การเชื่อมต่อนี้ถูกต้อง ดูเหมือนว่าไม่สำคัญว่าแนวคิดของ "แหล่งที่มา" และ "ท่อระบายน้ำ" จะกลับกันหรือไม่ อย่างไรก็ตาม แนวคิดอื่น "ตรรกะเชิงบวกและตรรกะเชิงลบ" ก็ผิดเช่นกัน ซึ่งจะทำให้สัญญาณกลับด้าน

ตรรกะเชิงบวกและตรรกะเชิงลบ

ในวงจรชนิด PNP ขั้วร่วมของแหล่งจ่ายไฟและสัญญาณจะอยู่ที่ระดับต่ำที่ 0V เมื่ออินพุตอยู่ที่ระดับต่ำ ไม่มีความแตกต่างของแรงดันไฟฟ้ากับขั้วต่อทั่วไป ดังนั้นจึงไม่มีเอาต์พุตสัญญาณสวิตชิ่งแบบขยาย (ปริมาณดิจิทัลคือ 0) เฉพาะเมื่ออินพุตอยู่ที่ระดับสูงเท่านั้น จึงจะเกิดความต่างศักย์ไฟฟ้ากับขั้วต่อร่วมและสัญญาณสวิตชิ่งที่ขยายสัญญาณจะถูกเอาท์พุตในระดับสูง โหมดดิจิทัลนี้ (ปริมาณดิจิทัลคือ 1) ซึ่งจะมีผลเมื่อสัญญาณอยู่ในระดับสูงเรียกว่าตรรกะเชิงบวก PNP

ในวงจร NPN ขั้วร่วมของแหล่งจ่ายไฟและสัญญาณอยู่ในระดับสูง (ลักษณะของวงจรเครื่องขยายเสียงนี้) เมื่ออินพุตอยู่ในระดับสูง ไม่มีความแตกต่างของแรงดันไฟฟ้าระหว่างอินพุตและเอาต์พุต ดังนั้นจึงไม่มีเอาต์พุตสัญญาณสวิตชิ่ง (ปริมาณดิจิทัลคือ 0) เฉพาะเมื่ออินพุตอยู่ในระดับต่ำ (สร้างช่องทาง) เท่านั้นที่จะมีการสลับสัญญาณเอาท์พุต และสัญญาณนี้เป็นโหมดดิจิทัลที่มีประสิทธิภาพ (ปริมาณดิจิทัลคือ 1) ในระดับต่ำ ซึ่งเรียกว่าตรรกะเชิงลบ NPN