มาตรความเร่ง

นี่คือสาเหตุที่เครื่องวัดความเร่งเป็นเพื่อนที่ดีของไจโรสโคป เนื่องจากสามารถตรวจจับการอ้างอิง "ด้านล่าง" ได้อย่างดีเยี่ยม (อย่างน้อยก็เมื่ออยู่ในสภาพแรงโน้มถ่วงของโลก)

พูดโดยทั่วไปแล้ว จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง อุปกรณ์จะได้รับแรงโน้มถ่วง ความเร่งเชิงเส้น แรงเหวี่ยงที่เกิดจากการหมุน การสั่นสะเทือน เสียง และแน่นอนว่ารวมถึงข้อบกพร่องของเซ็นเซอร์ด้วย

ดังนั้น แม้ว่าเซ็นเซอร์ MEMS จะมีอัตราการสุ่มตัวอย่างสูงและความแม่นยำที่ดี (ปกติจะดีพอๆ กับไจโรสโคป) แต่ข้อมูลมาตรความเร่งก็ยังคงเป็นข้อมูลที่รบกวนและไม่น่าเชื่อถือ ได้รับ "สัญญาณ" หลายประการที่ต้องแก้ไขให้ชัดเจน แต่ความไวต่อสัญญาณต่างๆ เหล่านี้เองที่ทำให้เป็นสากล โดยสามารถได้ยินทุกอย่าง

มีขั้นตอนการรวมความเร่งสองขั้นตอนจากตำแหน่งที่เราต้องการทราบจริงๆ ดังนั้นเราจึงต้องสรุปเดลต้าและเส้นข้อผิดพลาดจำนวนมาก ตั้งแต่ความเร่งที่วัดได้ไปจนถึงความเร็วโดยประมาณ จากนั้นเราจะต้องทำซ้ำอีกครั้งเพื่อให้ได้ค่าประมาณ ตำแหน่ง. ข้อผิดพลาดยังคงสะสม

นี่คือเหตุผลว่าทำไม GPS จึงเป็นเพื่อนของมาตรความเร่ง เนื่องจาก GPS จะ "ศูนย์" ข้อผิดพลาดของตำแหน่งที่เพิ่มขึ้นเป็นระยะๆ เช่นเดียวกับที่มาตรความเร่งค่อย ๆ เบา ๆ ทำให้ข้อผิดพลาดแอซิมัทของไจโรสโคปเป็นศูนย์

แมกนีโตมิเตอร์

เข็มทิศที่ดีไม่ควรละเลย อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับมาตรความเร่ง มักใช้เป็นวิธีควบคุมการดริฟท์ไจโรในระยะยาว การรู้ว่าทิศทางไหนขึ้นมีประโยชน์มากกว่าการรู้ว่าทิศทางไหนเป็นทิศเหนือแม่เหล็ก แต่ด้วยสองสิ่งนี้ เราจะสามารถรู้ตำแหน่งที่ดีของเราบนโลกได้

พวกเขามักจะจับคู่กับเครื่องรับ GPS เพราะพวกเขาต่อสู้กับจุดอ่อนใหญ่ของกันและกันอีกครั้ง แต่ก็เข้ากันได้อย่างใกล้ชิดในด้านอื่น ๆ อันหนึ่งให้ตำแหน่งคร่าวๆ ที่ยอดเยี่ยม และอีกอันให้ทิศทางคร่าวๆ ที่ยอดเยี่ยม