โซนาร์, ลิดาร์, เรดาร์/การไหลแบบออปติคอล

ดังนั้นหากการหาตำแหน่งสามเหลี่ยมด้วยดาวเทียมไม่ใช่วิธีที่ดีในการหลีกเลี่ยงพื้นดิน ก็ลอง "ดู" โดยตรงดูสิ!

ปัจจุบันมีเทคโนโลยีสำเร็จรูปอย่างน้อยสามเทคโนโลยีที่สามารถส่งสัญญาณและดูว่าต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสะท้อน: โมดูลโซนาร์ ไลดาร์ และเรดาร์ทั้งหมดสามารถใช้งานได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม เซ็นเซอร์เหล่านี้มีจุดอ่อน:

จุดอ่อน 1: การดูดซึม

พื้นผิวบางส่วนไม่เด้ง ผ้าม่านและพรมดูดซับคลื่นอัลตราโซนิก สีเข้มดูดซับไลดาร์ และน้ำดูดซับไมโครเวฟ คุณไม่สามารถหนีจากสิ่งที่คุณมองไม่เห็นได้

จุดอ่อน 2: การรบกวนเฟส

มีสัญญาณรบกวนระหว่างเซ็นเซอร์ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณนำเซ็นเซอร์ที่เหมือนกันหลายตัวมารวมกัน คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าสัญญาณที่คุณตรวจพบเป็นของเซ็นเซอร์นี้? แม้แต่เซ็นเซอร์ตัวเดียวก็ต้องจัดการกับสัญญาณรบกวนจากตัวมันเองและรอนานพอที่จะทำให้เสียงสะท้อนหายไป

สัญญาณสามารถ "เข้ารหัส" ได้ (โดยพื้นฐานแล้วเข้ารหัส) เพื่อให้แต่ละสัญญาณไม่ซ้ำกัน แต่จะเพิ่มความซับซ้อนของอุปกรณ์ * * วิธีแก้ปัญหาที่ดีคือการสุ่มแผนสัญญาณแบบกึ่งสุ่ม เพื่อที่ว่าเวลาจะไม่ถูกล็อคและจะถูกหลอกโดยสัญญาณการซิงโครไนซ์เสมอ

เซ็นเซอร์วัดการไหลของแสงเป็นอีกวิธีหนึ่ง ซึ่งใช้กล้องเพื่อสังเกตว่าวัตถุในเลนส์มีขนาดใหญ่ขึ้นหรือไม่ (แสดงว่าพื้น/ผนังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว) เล็กลง (เมื่อสิ่งกีดขวางหายไป) หรือเลื่อนไปด้านข้าง กล้องไม่รบกวนกันเหมือนโซนาร์ หากคุณฉลาดจริงๆ คุณสามารถประมาณความเอียงและคุณสมบัติ 3 มิติอื่นๆ ได้

เซ็นเซอร์วัดการไหลแบบออปติคอลยังคงมีจุดอ่อน "การดูดซับ" คุณต้องมีพื้นผิวที่ดีเพื่อให้มองเห็นความลื่นไหลได้ เช่นเดียวกับออปติคัลเมาส์ที่ไม่สามารถทำงานบนกระจกได้ สิ่งเหล่านี้กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากขณะนี้การประมวลผลแบบสตรีมมิ่งเป็นสิ่งที่คุณสามารถใส่ลงใน FPGA หรือคอมพิวเตอร์แบบฝังตัวที่รวดเร็วได้