โดยทั่วไปตรรกะทางวิศวกรรมของระบบควบคุมการตอบกลับเชื้อเพลิงจะกำหนดว่าเซ็นเซอร์ออกซิเจนอยู่ใกล้กับห้องเผาไหม้และยิ่งความแม่นยำของการควบคุมเชื้อเพลิงสูงขึ้นซึ่งส่วนใหญ่จะถูกกำหนดโดยลักษณะของการไหลของอากาศไอเสียเช่นความเร็วของก๊าซ กระบอกสูบมีปัญหาซึ่งช่วยลดความเป็นไปได้ของข้อผิดพลาดในการวินิจฉัยและในหลายกรณีจะลดเวลาการวินิจฉัยโดยการกำจัดอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของกระบอกสูบที่มีปัญหา ตัวแปลงปฏิกิริยาปกติที่มีเซ็นเซอร์ออกซิเจนคู่และระบบควบคุมการตอบกลับเชื้อเพลิงซึ่งโดยปกติจะควบคุมระบบการกระจายเชื้อเพลิงสามารถมั่นใจได้ว่าการแปลงส่วนประกอบไอเสียที่เป็นอันตรายที่สุดจะกลายเป็นคาร์บอนออกไซด์ที่ไม่เป็นอันตรายและไอน้ำ อย่างไรก็ตามตัวแปลงตัวเร่งปฏิกิริยาจะได้รับความเสียหายเนื่องจากความร้อนสูงเกินไป (เนื่องจากการจุดระเบิดที่ไม่ดี ฯลฯ ) ซึ่งจะนำไปสู่การลดลงของพื้นผิวตัวเร่งปฏิกิริยาและการเผาโลหะของโลหะซึ่งทั้งสองอย่างนี้จะทำลายตัวเร่งปฏิกิริยาอย่างถาวร

เมื่อตัวเร่งปฏิกิริยาล้มเหลวเราสามารถรู้ได้ว่าช่างเทคนิคมีความสำคัญมากในการซ่อมแซมสภาพแวดล้อมและระบบไอเสีย

การปรากฏตัวของระบบการวินิจฉัย OBD-II ทำให้ระบบตรวจสอบบนกระดานและระบบตรวจสอบ OBD-II ของสภาพแวดล้อมและตัวเร่งปฏิกิริยาการตรวจจับที่แม่นยำหมายถึงตามลักษณะการเกิดออกซิเดชันของตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดีหรือไม่ดี ในการทำงานที่มั่นคงความผันผวนของสัญญาณของเซ็นเซอร์ออกซิเจนที่ดี (ร้อน) ที่อยู่ด้านหลังตัวเร่งปฏิกิริยาควรน้อยกว่าเซ็นเซอร์ออกซิเจนใด ๆ ที่อยู่ด้านหน้าของตัวเร่งปฏิกิริยาเนื่องจากตัวเร่งปฏิกิริยาที่ใช้งานได้ปกติจะใช้ความสามารถในการออกซิเดชั่น