เซ็นเซอร์โพสต์-ออกซิเจน

ทุกวันนี้ยานพาหนะได้รับการติดตั้งเซ็นเซอร์ออกซิเจนสองตัวหนึ่งตัวอยู่ด้านหน้าตัวเร่งปฏิกิริยาสามทางและอีกหนึ่งตัวอยู่ด้านหลัง ฟังก์ชั่นของด้านหน้าคือการตรวจจับอัตราส่วนเชื้อเพลิงอากาศของเครื่องยนต์ภายใต้สภาพการทำงานที่แตกต่างกันและในเวลาเดียวกันคอมพิวเตอร์จะปรับปริมาณการฉีดเชื้อเพลิงและคำนวณเวลาจุดระเบิดตามสัญญาณนี้ ด้านหลังส่วนใหญ่จะทดสอบการทำงานของตัวเร่งปฏิกิริยาสามทาง! คืออัตราการแปลงของตัวเร่งปฏิกิริยา มันเป็นพื้นฐานที่สำคัญในการทดสอบว่าตัวเร่งปฏิกิริยาสามทางทำงานได้ตามปกติ (ดีหรือไม่ดี) โดยเปรียบเทียบกับข้อมูลของเซ็นเซอร์ออกซิเจนด้านหน้า

บทนำองค์ประกอบ

เซ็นเซอร์ออกซิเจนใช้หลักการของ Nernst

องค์ประกอบหลักของมันคือหลอดเซรามิก ZRO2 ที่มีรูพรุนซึ่งเป็นอิเล็กโทรไลต์ที่เป็นของแข็งและทั้งสองด้านถูกเผาด้วยขั้วไฟฟ้า PT ที่มีรูพรุน ที่อุณหภูมิที่แน่นอนเนื่องจากความเข้มข้นของออกซิเจนที่แตกต่างกันทั้งสองด้านโมเลกุลออกซิเจนที่ด้านความเข้มข้นสูง (ภายใน 4 ของท่อเซรามิก) จะถูกดูดซับบนอิเล็กโทรดทองคำขาวและรวมกับอิเล็กตรอน (4E) ตำแหน่งว่างของไอออนในอิเล็กโทรไลต์ซึ่งทำให้อิเล็กโทรดประจุลบนั่นคือความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้น

เมื่ออัตราส่วนเชื้อเพลิงอากาศต่ำ (ส่วนผสมที่อุดมไปด้วย) มีออกซิเจนน้อยลงในก๊าซไอเสียดังนั้นจึงมีไอออนออกซิเจนน้อยกว่านอกท่อเซรามิกทำให้เกิดแรงไฟฟ้าประมาณ 1.0V;

เมื่ออัตราส่วนเชื้อเพลิงอากาศเท่ากับ 14.7 แรงไฟฟ้าที่สร้างขึ้นที่ด้านในและด้านนอกของท่อเซรามิกคือ 0.4V ~ 0.5V ซึ่งเป็นแรงอ้างอิงไฟฟ้า

เมื่ออัตราส่วนเชื้อเพลิงอากาศสูง (ส่วนผสมที่ไม่ติดมัน) ปริมาณออกซิเจนในก๊าซไอเสียสูงและความแตกต่างของความเข้มข้นของไอออนออกซิเจนภายในและภายนอกท่อเซรามิกมีขนาดเล็กดังนั้นแรงไฟฟ้าจึงต่ำมากและใกล้เคียงกับศูนย์

เซ็นเซอร์ออกซิเจนอุ่น:

-เซ็นเซอร์ออกซิเจนร้อนมีความต้านทานตะกั่วที่แข็งแกร่ง

-มันขึ้นอยู่กับอุณหภูมิไอเสียน้อยกว่าและสามารถทำงานได้ตามปกติภายใต้โหลดต่ำและอุณหภูมิไอเสียต่ำ

-เข้าสู่การควบคุมวงปิดหลังจากเริ่มต้น