เซ็นเซอร์หลังออกซิเจน

ปัจจุบัน ยานพาหนะได้รับการติดตั้งเซ็นเซอร์ออกซิเจนสองตัว โดยตัวหนึ่งอยู่ด้านหน้าตัวเร่งปฏิกิริยาสามทางและอีกตัวอยู่ด้านหลัง หน้าที่ของส่วนหน้าคือการตรวจจับอัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิงของเครื่องยนต์ภายใต้สภาวะการทำงานที่แตกต่างกัน และในขณะเดียวกัน คอมพิวเตอร์จะปรับปริมาณการฉีดน้ำมันเชื้อเพลิงและคำนวณเวลาในการจุดระเบิดตามสัญญาณนี้ ด้านหลังมีไว้เพื่อทดสอบการทำงานของเครื่องฟอกไอเสียแบบสามทางเป็นหลัก! คืออัตราการแปลงของตัวเร่งปฏิกิริยา ถือเป็นพื้นฐานสำคัญในการทดสอบว่าตัวเร่งปฏิกิริยาสามทางทำงานได้ตามปกติ (ดีหรือไม่ดี) โดยเปรียบเทียบกับข้อมูลของเซ็นเซอร์ออกซิเจนด้านหน้า

การแนะนำองค์ประกอบ

เซนเซอร์ออกซิเจนใช้หลักการ Nernst

องค์ประกอบหลักของมันคือหลอดเซรามิก ZrO2 ที่มีรูพรุน ซึ่งเป็นอิเล็กโทรไลต์แข็ง และทั้งสองด้านถูกเผาด้วยอิเล็กโทรด Pt ที่มีรูพรุน ที่อุณหภูมิหนึ่ง เนื่องจากความเข้มข้นของออกซิเจนต่างกันทั้งสองด้าน โมเลกุลของออกซิเจนบนด้านที่มีความเข้มข้นสูง (ภายในหลอดเซรามิก 4 หลอด) จะถูกดูดซับบนอิเล็กโทรดแพลทินัมและรวมกับอิเล็กตรอน (4e) เพื่อสร้างออกซิเจนไอออน O2- ซึ่งทำให้อิเล็กโทรดมีประจุบวก และไอออน O2- เคลื่อนตัวไปยังด้านความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำ (ด้านก๊าซไอเสีย) ผ่านทางตำแหน่งว่างของออกซิเจนไอออนในอิเล็กโทรไลต์ ซึ่งทำให้อิเล็กโทรดมีประจุลบ กล่าวคือ ความต่างศักย์ถูกสร้างขึ้น

เมื่ออัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิงต่ำ (ส่วนผสมที่เข้มข้น) จะมีออกซิเจนในก๊าซไอเสียน้อยลง จึงมีออกซิเจนไอออนอยู่นอกท่อเซรามิกน้อยลง ทำให้เกิดแรงเคลื่อนไฟฟ้าประมาณ 1.0V;

เมื่ออัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิงเท่ากับ 14.7 แรงเคลื่อนไฟฟ้าที่สร้างขึ้นที่ด้านในและด้านนอกของท่อเซรามิกคือ 0.4V~0.5V ซึ่งเป็นแรงเคลื่อนไฟฟ้าอ้างอิง

เมื่ออัตราส่วนอากาศต่อเชื้อเพลิงสูง (ส่วนผสมแบบลีน) ปริมาณออกซิเจนในก๊าซไอเสียจะสูงและความแตกต่างของความเข้มข้นของไอออนออกซิเจนภายในและภายนอกท่อเซรามิกจะมีขนาดเล็ก ดังนั้นแรงเคลื่อนไฟฟ้าจึงต่ำมากและใกล้เป็นศูนย์ .

เซ็นเซอร์ออกซิเจนอุ่น:

- เซ็นเซอร์ออกซิเจนที่ให้ความร้อนมีความต้านทานต่อตะกั่วที่แข็งแกร่ง

- ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิไอเสียน้อยกว่าและสามารถทำงานได้ตามปกติภายใต้ภาระต่ำและอุณหภูมิไอเสียต่ำ

- เข้าสู่การควบคุมวงปิดอย่างรวดเร็วหลังจากสตาร์ท