มีเซ็นเซอร์ออกซิเจนสองชนิดที่ใช้ในทางปฏิบัติ: เซ็นเซอร์ออกซิเจนเซอร์โคเนียและเซ็นเซอร์ออกซิเจนไททาเนีย เซ็นเซอร์ออกซิเจนทั่วไปแบ่งออกเป็นตะกั่วเดี่ยวนำสองเท่าและตะกั่วสามตัว ตะกั่วเดียวคือเซ็นเซอร์ออกซิเจนเซอร์โคเนีย เซ็นเซอร์ออกซิเจนไทเทเนียมออกไซด์สองครั้ง เซ็นเซอร์ออกซิเจนที่มีสามตะกั่วคือเซ็นเซอร์ออกซิเจนเซอร์โคเนียอุ่น โดยหลักการแล้วเซ็นเซอร์ออกซิเจนที่มีสามตะกั่วไม่สามารถเปลี่ยนได้

เมื่อเซ็นเซอร์ออกซิเจนล้มเหลวคอมพิวเตอร์ของระบบการฉีดเชื้อเพลิงอิเล็กทรอนิกส์จะไม่สามารถรับข้อมูลความเข้มข้นของออกซิเจนในท่อไอเสียได้ดังนั้นอัตราส่วนเชื้อเพลิงอากาศจะไม่สามารถควบคุมความคิดเห็นได้ ดังนั้นการแก้ไขปัญหาหรือการเปลี่ยนจะต้องทำในเวลา

ความผิดพลาดทั่วไปของเซ็นเซอร์ออกซิเจน

พิษเซ็นเซอร์ออกซิเจน

พิษเซ็นเซอร์ออกซิเจนเป็นความผิดปกติและยากที่จะป้องกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับรถยนต์ที่มักใช้น้ำมันเบนซินตะกั่ว แม้แต่เซ็นเซอร์ออกซิเจนใหม่ก็สามารถทำงานได้หลายพันกิโลเมตรเท่านั้น หากมีการเป็นพิษตะกั่วเพียงเล็กน้อยจากนั้นใช้น้ำมันเบนซินไร้สารตะกั่วจะนำไปสู่พื้นผิวของเซ็นเซอร์ออกซิเจนสามารถกำจัดได้และสามารถคืนค่าให้กับการทำงานปกติได้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากอุณหภูมิไอเสียที่สูงนำไปสู่การตกแต่งภายในซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการแพร่กระจายของไอออนออกซิเจนและทำให้เซ็นเซอร์ออกซิเจนไม่มีประสิทธิภาพ ในเวลานี้สามารถเปลี่ยนได้เท่านั้น

นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องปกติที่เซ็นเซอร์ออกซิเจนจะต้องทนทุกข์ทรมานจากพิษซิลิกอน โดยทั่วไปแล้วซิลิกอนไดออกไซด์ที่เกิดจากการเผาไหม้ของสารประกอบซิลิกอนที่มีอยู่ในน้ำมันเบนซินและน้ำมันหล่อลื่นและก๊าซซิลิโคนที่ปล่อยออกมาจากการใช้ปะเก็นยางซิลิโคนที่ไม่เหมาะสมจะทำให้เซ็นเซอร์ออกซิเจนไม่มีประสิทธิภาพดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้น้ำมันเชื้อเพลิงคุณภาพสูง เมื่อทำการซ่อมแซมปะเก็นยางควรได้รับการคัดเลือกและติดตั้งอย่างถูกต้องและเซ็นเซอร์ไม่ควรเคลือบด้วยตัวทำละลายและสารต่อต้านการยึดติดนอกเหนือจากที่ผู้ผลิตระบุ